APORIA: Beyond the Valley Uitgever: Green Man Game Publishing / 2017 Ontwerper: Investigate North Platform: PC. Systeemeisen: --- Windows 7 of hoger (64bit OS) - Processor: Intel i5 - 8 GB RAM - Grafische kaart: Nvidia GeForce GTX 960 of gelijkwaardig - 20 GB beschikbare HD ruimte Categorie: Fantasie, mysterie, reis door vreemde wereld, omgevingspuzzels, real time 3D, 1ste persoon, gamepad of toetsenbordbesturing. Beschrijving en review door Hans: Na een honderdjarige slaap ontwaak je in een verlaten landschap, zonder herinneringen aan je verleden. Je gaat op weg, alleen met je gedachten, en onderzoekt de duistere schoonheid van je omgeving. Ooit was de mystieke wereld van Ez'rat Qin een machtige civilisatie, nu is deze wereld verworden tot een grote afbrokkelende ruïne. Je lost de puzzels op van de oude technologie, ontwijkt valstrikken en probeert het mysterie te ontrafelen van je eigen aanwezigheid, achtervolgd door een geestverschijning in de mistflarden in het woud. Aporia: Beyond the Valley bestaat uit vijf hoofdstukken. Al met al is het een zeer groot spel zowel qua speelduur als qua af te leggen afstanden. In het middelste hoofdstuk kun je letterlijk in het landschap verdwalen, vooral als je door een duistere gedaante wordt opgejaagd en jij je zo snel mogelijk uit de voeten maakt. 
 Het spel heeft een aantal kenmerken: het is enerzijds een loopsimulator, maar er komen anderzijds grotere en een aantal kleinere puzzels voor. Ook zorgt de geestverschijning in het derde en vierde hoofdstuk voor enige spanning. Als hij je te pakken neemt, gaat je gezondheid achteruit en na enkele keren ben je dood. Gelukkig is dit niet het einde van het spelplezier want je krijgt steeds een nieuwe kans. Ook kun je door het 'consumeren' van bepaalde bloemen je gezondheid weer herstellen. Maar het ontlopen van de engerd en toch vooruitgang boeken is een opgave op zich. Verder ontvouwt zich tijdens het hele spel een verhaal over de verdwenen beschaving, dat je gaandeweg aan de hand van wandvoorstellingen en projecties moet zien te reconstrueren. Deze beeldtaal is één van de bijzonderheden van Aporia: Je komt niemand tegen om een gesprek mee aan te gaan, en er zijn geen boeken, brieven of teksten die informatie verschaffen. Het zijn puur de beelden die voor zichzelf moeten spreken. Het verhaal is niet zo eenduidig, maar vatbaar voor eigen interpretatie. 
 Je hebt met name in het middendeel (de Vallei) veel vrijheid om je eigen weg te gaan, dat wil zeggen: je kunt kiezen uit allerlei paden en zo de Vallei naar eigen goeddunken verkennen. Maar soms moet je eerst een of meer voorwerpen gevonden hebben om verder te komen. Deze voorwerpen neem je mee in een niet te raadplegen Inventaris, en kun je verderop in het spel gebruiken. Het navigeren gaat meestal goed. Je hebt dankzij de CryEngine spelmotor vrijheid van beweging met de WASD-toetsen en de muis. Je kunt normaal lopen, springen, rennen en kruipen. Enige (snel aangeleerde) handigheid is soms wel nodig, bijvoorbeeld bij het gebruik maken van liften, kabelbanen en boten, alsook bij het springen en zwemmen, want ook daarbij kun je doodgaan. De puzzels zijn niet al te moeilijk en gebaseerd op goed waarnemen, logisch denken en uitproberen. Enige ervaring met avonturenspellen helpt uiteraard ook. 
 Grafisch is het spel overdonderend: een prachtige wereld die heel echt aandoet, alsof je er in werkelijkheid rondloopt. Dat wordt geaccentueerd doordat er van alles beweegt: bomen ruisen in de wind, blaadjes dwarrelen van de bomen en pluisjes bewegen door het beeld, water stroomt krachtig nabij watervallen en rustig waar de rivier zich verbreedt. Maar het meest verbluffende is dat, net als in het echt, het weer voortdurend verandert en dat de dag overgaat in de nacht en omgekeerd, waarbij de hemel rood kleurt of de zon een gouden licht over de omgeving verspreidt. Als het regent dan zie je overal plassen waarin de druppels heel natuurlijk opspatten. En als de zon dan weer doorkomt weerkaatst het licht in het water op een natuurlijk aandoende manier. Zo kun je voor de zoveelste keer op een bepaalde plaats terecht komen en toch een heel andere sfeer beleven. Ook de omgevingsgeluiden dragen in hoge mate bij aan het gevoel zelf in Aporia te zijn. Je hoort vogels en krekels, het geraas van de watervallen, af en toe de donder in de verte en het geluid van je eigen voetstappen. Er klinkt regelmatig heerlijke muziek of aanzwellende dreigende muziek wanneer de duistere geest in aantocht is. Als de kleuren dan ook nog uit het landschap verdwijnen is het tijd om het op een lopen te zetten. 
 Samengevat is Aporia een geweldig spel, een waar kunstwerk, waarin van alles te ontdekken valt en waarbij je je niet snel verveelt. De onvolkomenheden in het opbouwen van het beeld, die je af en toe gewaar wordt, zijn de ontwikkelaars graag vergeven; het is niet meer dan een smetje in zo'n uitgebreide wereld. Ik kijk nu al uit naar een nieuw spel van dit ontwikkelteam! Grotere plaatjes bekijken? Ga naar de screenshots. |