INDYGO Uitgever: Fat Dog Games / 2017 Ontwerper: Pigmentum Game Studio Platform: PC. Systeemeisen: --- Windows XP+ - Processor: Dual-Core 2GHz - 3 GB RAM - Grafische kaart: 512MB met Shader Model 3 - DirectX 9.0c - 3 GB beschikbare HD ruimte - Geluidskaart: Onboard met DirectX Categorie: Psychologisch drama over depressie, meerdere eindes, handgetekende 2D slideshow beelden, 1ste persoon, point & click. Walkthrough: klik hier voor Yvonnes Nederlandstalige walkthrough. Beschrijving en review: Indygo vertelt het verhaal van een schilder die aan een ernstige depressie leidt. Een van de symptomen is dat hij zich steeds meer isoleert van de rest van de wereld. Hij heeft zijn atelier al meer dan drie maanden niet verlaten en neemt ook zijn telefoon niet meer op. De enige die hem in deze moeilijke periode probeert te helpen is zijn vriendin Ann. Het is hen beide duidelijk dat deze situatie niet zo kan voortduren. Er moet een oplossing gezocht worden. Ann probeert de schilder over te halen om hulp te accepteren, maar het is aan de speler om te beslissen of hij daarin meewerkt. Kleine dingen zoals een sigaret wel of niet opsteken, medicatie slikken, een klok opwinden of een klein cadeautje schilderen zijn voor de schilder hele grote beslissingen en ze beïnvloeden de diverse mogelijke eindes van het spel. 
 Over de persoonlijke achtergronden van de schilder kom je nauwelijks iets te weten. Zijn vriendin Ann is al net zo anoniem. Ze lijkt zo nu en dan het atelier te bezoeken als de schilder slaapt. Ze laat briefjes achter, en de speler bepaalt of en welk antwoord de schilder geeft. Je kunt daarbij uit diverse opties kiezen, maar niet uit alle. Het is namelijk afhankelijk van je eerdere reacties of je in staat geacht wordt een bepaald antwoord te geven. Ook de andere "puzzels" zijn op deze manier in het spel geïntegreerd. Beslis je om een schilderij te maken, dat kun je op zoek naar papier en perseel en verf. Beslis je om contact op te nemen met de psychiater, dan zal er de volgende dag een potje medicijnen in de badkamer staan. Maar ook daarna kun je nog kiezen voor wel of niet de pillen slikken. 
 Grafisch past het spel uitstekend bij de sombere stemming van de hoofdpersoon. De indigo-blauwe inkttekeningen en de grofgetekende lijnen horen bij het idee dat de schilder alle kleur in zijn leven is kwijtgeraakt en zich niet meer druk maakt om details die plezierige invulling van zijn leven kunnen geven. Desondanks zijn de schetsen niet lelijk. Er zitten voor de speler ruim voldoende details en diepte in, al is het soms moeilijk om meteen de kleine veranderingen te zien. In het begin van het spel krijg je een waarschuwing, dat spelen invloed kan heben op je eigen gevoelens. Neem de waarschuwing serieus, want niet alleen de beelden, maar met name de teksten en de muziek laten je voelen hoe het kan zijn om een klinische depressie te hebben. Het is niet simpel een kwestie van denken "Kom op kerel, zo erg kan het niet zijn", de manier waarop de schilder zijn gevoelens in dagboek en brieven verwoord, heeft impact en laat je achter met een bedrukt gevoel. Niet alleen de emotieloze toon waarop hij hardop praat, maar ook de toevoeging van eentonige muziek is mede sfeerbepalend. 
 Samengevat is Indygo een interessante manier om een depressie onder de aandacht te brengen van het publiek. De makers slagen er uitstekend in om in anderhalf uur de speler inzicht te geven in het wegzinken in of juist het omhoogkrabbelen uit een depressie inzichtelijk te maken. Grotere plaatjes bekijken? Ga naar de screenshots. |